ساخت مخزن سوخت قطعات گريدر كاترپيلار

مخزن سوخت براي ماژول قمري آپولو ، دهه قطعات گريدر كاترپيلار ،در حالي كه بيشتر مخازن توليد مي شوند ، برخي از مخازن سوخت هنوز در مورد مخازن به سبك مثانه توسط صنايع دستي فلزي ساخته مي شوند يا به صورت دستي ساخته مي شوند. اينها شامل مخازن سفارشي و مرمت براي خودرو ، هواپيما ، موتور سيكلت ، قايق و حتي تراكتور است. ساخت مخازن سوخت يك سري مراحل خاص را دنبال مي كند. اين صنعتگر معمولاً براي تعيين اندازه و شكل دقيق مخزن ، معمولاً خارج از صفحه فوم ، يك استهزا ايجاد مي كند. در مرحله بعد ، به مسائل مربوط به طراحي كه بر ساختار مخزن تأثير مي گذارند پرداخته مي شود – مانند محلي كه محل خروجي ، تخليه ، نشانگر سطح سيال ، درزها و حفره ها به آنجا مي رود. سپس صنعتگران بايد ضخامت ، مزاج و آلياژ ورق مورد استفاده خود را براي تهيه مخزن مشخص كنند. پس از برش ورق به شكل هاي مورد نياز ، قطعات مختلف خم مي شوند تا پوسته اصلي و / يا انتهاي و حفره براي مخزن ايجاد شود. بسياري از اختلافات مخازن سوخت (به ويژه در هواپيما و اتومبيل مخصوص حمل اتومبيل) داراي سوراخ هاي روشنايي است. اين سوراخ هاي فلنج دو هدف را در خدمت شما قرار مي دهند ، ضمن افزودن استحكام به حفره ها ، وزن مخزن را كاهش مي دهند. به پايان ساخت و ساز ، دهانه هايي براي گردن پركننده ، وانت سوخت ، تخليه و واحد ارسال سطح سوخت اضافه مي شود. بعضي اوقات اين سوراخ ها روي پوسته مسطح ايجاد مي شوند ، در بعضي مواقع در پايان مراحل ساخت اضافه مي شوند. حفره ها و انتهاي آن را مي توان در محل پرچ كرد. براي جلوگيري از نشت مخزن ، سر پرچ ها غالباً برزنه يا لحيم كاري مي شوند. سپس مي توان انتهايي را به هم چسبانيد و لحيم كاري كنيد ، يا فلنج و زبر (و / يا مهر و موم شده با يك سيلانت از نوع اپوكسي) و يا انتهاي آن را مي توان فلنج كرده و سپس جوش داد. پس از اتمام اتصال ، جوشكاري يا جوشكاري ، مخزن سوخت آزمايش نشت مي كند.

گيربكس اصلي و روتور قطعات گريدر كاترپيلار

ساده ترين گيربكس ها ، كه اغلب به آنها گيربكس داده مي شود تا سادگي آنها را منعكس كند (اگرچه سيستم هاي پيچيده نيز در گيربكس به گيربكس نيز گفته مي شوند) ، كاهش دنده (يا به ندرت تر ، افزايش سرعت) را فراهم مي كنند ، گاهي اوقات همراه با تغيير زاويه سمت راست. از شافت (به طور معمول در هليكوپترها ، تصوير را ببينيد). اين موارد اغلب در تجهيزات كشاورزي PTO استفاده مي شود ، زيرا محور PTO محوري با نياز معمول به شافت محور مغاير است ، كه يا عمودي است (مانند مورس هاي دوار) يا به صورت افقي از يك طرف اجرا به طرف ديگر گسترش مي يابد. (مانند پخش كننده كودهاي كودي ، مگس گاو و واگن علوفه). تجهيزات پيچيده تري از قبيل خرده سيلوها و برف گيرها داراي بيش از يك جهت درايو هستند. بنابراين هليكوپترها از جعبه دنده گشتاور تقسيم شده استفاده مي كنند كه در آن نيرو از موتور در دو جهت براي روتورهاي مختلف گرفته مي شود.

چرخ دنده هاي گيربكس قطعات گريدر كاترپيلار

گيربكس موجود در يك توربين بادي ، چرخش آهسته و گشتاور زياد توربين را به چرخش بسيار سريعتر ژنراتور برقي تبديل مي كند. اينها بسيار بزرگتر و پيچيده تر از گيربكس هاي PTO در تجهيزات مزرعه هستند. وزن آنها چندين تن است و معمولاً شامل سه مرحله مي باشد تا بسته به اندازه توربين ، به يك دنده كلي از ۴۰: ۱ به بيش از ۱۰۰: ۱ برسد. (به دلايل آيروديناميكي و ساختاري ، توربين هاي بزرگتر بايد كندتر چرخانند ، اما ژنراتورها همه بايد با سرعت هاي مشابه چندين هزار دور در دقيقه بچرخند.) اولين مرحله گيربكس معمولاً يك دنده سياره اي است ، براي جمع و جور بودن و توزيع آن. گشتاور عظيم توربين بر روي دندانهاي بيشتر از شافت سرعت كم. دوام اين گيربكس ها براي مدت طولاني مشكل جدي بوده است.

علاوه بر اين ، موتور بالاترين گشتاور و توان خروجي خود را به طور يكنواخت در محدوده دور موتور حاصل مي كند كه منجر به يك باند گشتاور و يك باند قدرت مي شود. اغلب بيشترين گشتاور هنگام حركت وسيله نقليه از حالت استراحت يا كند حركت مي كند ، در حالي كه حداكثر نيرو با سرعت بالا لازم است. بنابراين ، سيستمي لازم است كه خروجي موتور را تغيير مي دهد تا بتواند گشتاور زيادي را با سرعت كم تأمين كند ، اما همچنين با سرعت بزرگراه با موتور هنوز هم در محدوده خود عمل مي كند. انتقالها اين تحول را انجام مي دهند.

پويايي يك اتومبيل با سرعت متفاوت است: در سرعت هاي پايين ، شتاب با بي تحركي توده ناخالص وسايل نقليه محدود مي شود. در حالي كه در سفر يا حداكثر سرعت ، مقاومت در برابر باد مانع غالب است.

بسياري از گيربكس ها و دنده هاي مورد استفاده در كاربردهاي اتومبيل و كاميون در چدن چدني موجود است ، اگرچه بيشتر آلومينيوم براي وزن كم به خصوص در اتومبيل ها استفاده مي شود. معمولاً سه شفت وجود دارد: يك شاخه اصلي ، يك محفظه ايستاده و يك شافت شاغل.

محور اصلي در هر دو جهت در خارج از كيس قرار دارد: شافت ورودي به سمت موتور ، و شافت خروجي به سمت محور عقب (روي اتومبيل هاي چرخ عقب. درايوهاي چرخ جلو) به طور كلي موتور و گيربكس را به صورت عرضي سوار مي كنند كه ديفرانسيل جزء آن است مونتاژ انتقال.) شافت توسط ياتاقان هاي اصلي به حالت تعليق در آمده و به سمت انتهاي ورودي تقسيم مي شود. در نقطه تقسيم ، يك خلبان خلبان شفت ها را در كنار هم نگه مي دارد. چرخ دنده ها و چنگالها روي شاخه اصلي سوار مي شوند ، چرخ دنده ها آزاد هستند تا نسبت به محور اصلي چرخانند ، مگر اينكه درگير در بند باشند.

نوع سابق در بسياري از اتومبيل هاي پرنعمت (در كنار سيستم هاي اپيكليكلي و چند كلاچ) قبل از تدوين كتابچه هاي راهنماي مش ثابت و اتوماتيك هيدروليك-اپيكليك ، كاميون هاي سنگين تر قديمي استاندارد بود و هنوز هم در برخي از تجهيزات كشاورزي قابل استفاده است. . حالت دوم استاندارد مدرن براي انتقال دستي و خارج از جاده دستي و انتقال خودكار خودكار است ، اگرچه ممكن است در اشكال مختلفي يافت شود. به عنوان مثال ، برنامه هاي برش مستقيم غير هماهنگ در مسيرهاي سواري يا برنامه هاي فوق سنگين ، مارپيچ غير هماهنگ در اكثر كاميون هاي سنگين و موتور سيكلت ها و برخي از اتومبيل هاي كلاسيك خاص (به عنوان مثال فيات ۵۰۰) و تقريباً يا كاملاً هماهنگ مارپيچ همه اتومبيل هاي مسافربري مدرن و اتومبيل هاي سبك سبك

انتقال دستي مي تواند هماهنگ سازي هماهنگ و هماهنگ را شامل شود. به عنوان مثال ، دنده هاي معكوس معمولاً هماهنگ نيستند ، زيرا انتظار مي رود راننده آن را هنگامي كه وسيله نقليه در حالت ايستاده است درگير كند. بسياري از اتومبيل هاي قديمي تر (تا دهه ۱۹۷۰) فاقد هماهنگ سازي در دنده هاي اول بودند (به دلايل مختلف — هزينه ، معمولاً تعويض كلي “كوتاهتر”) ، موتورهايي كه معمولاً گشتاور كم مصرف بيشتري دارند ، سايش شديد در يك همگام ساز دنده اول كه اغلب استفاده مي شود … ) ، به اين معني كه فقط براي دور شدن از توقف مي تواند مورد استفاده قرار گيرد ، مگر اينكه راننده در هنگام جابجايي دوتايي حساسيت داشته باشد و نياز خاصي به پايين كشيدن مرتب به پايين ترين دنده داشته باشد.

برخي از گيربكس هاي دستي داراي نسبت بسيار كمي براي تجهيزات دنده اول هستند كه به آنها دنده خزنده يا دنده مادربزرگ مي گويند. چنين چرخ دنده هايي معمولاً همزمان نمي شوند. اين ويژگي در كاميون هاي وانت متناسب با كاربري تريلر ، كشاورزي يا كار در سايت ساخت و ساز متداول است. در حين استفاده معمولي در جاده ، كاميون معمولاً بدون استفاده از دنده خزنده رانندگي مي شود و از دنده دوم از حالت ايستاده استفاده مي شود. برخي از وسايل نقليه خارج از جاده ، خصوصاً ويليپ جيپ و فرزندان آن نيز داراي انتقال با “مادربزرگ اول” يا به صورت استاندارد يا يك گزينه بودند ، اما اكنون اين عملكرد بيشتر توسط گيربكس انتقال كم برد متصل به حالت عادي ارائه مي شود.

برخي از برنامه هاي تجاري از انتقال دستي هماهنگ استفاده نمي كنند كه به يك اپراتور ماهر احتياج دارد. بسته به كشور ، بسياري از قوانين محلي ، منطقه اي و ملي عملكرد اين نوع وسايل نقليه را كنترل مي كنند (به مجوز رانندگي تجاري مراجعه كنيد). اين كلاس ممكن است شامل وسايل نقليه تجاري ، نظامي ، كشاورزي يا مهندسي باشد. برخي از اينها ممكن است از انواع مختلفي براي كاركردهاي چند منظوره استفاده كنند. يك نمونه از دنده هاي انتقال قدرت (PTO) است. نوع انتقال غير هماهنگ ، نياز به درك دامنه دنده ، گشتاور ، قدرت موتور و عملكردهاي كلاچ و تغيير دهنده چند منظوره دارد. همچنين بخش هاي ترمز دوقلو و ترمز كلاچ مقاله اصلي را ببينيد. تعويض float فرآيند تعويض دنده بدون استفاده از كلاچ است.

بيشتر خودروهاي مدرن آمريكاي شمالي و برخي خودروهاي اروپايي و ژاپني داراي گيربكس اتوماتيك هستند كه نسبت به تجهيزات دنده مناسب و بدون دخالت اپراتور انتخاب مي كنند. آنها در درجه اول بسته به فشار اعمال شده توسط سيال در مونتاژ انتقال ، از هيدروليك براي انتخاب چرخ دنده ها استفاده مي كنند. به جاي استفاده از كلاچ براي تعويض گيربكس ، يك چرخ دنده سيال يا مبدل گشتاور در بين موتور و گيرنده قرار مي گيرد. براي راننده امكان كنترل تعداد دنده هاي موجود يا انتخاب معكوس وجود دارد ، اگرچه كنترل دقيق استفاده از اين دنده ممكن است يا ممكن نباشد.

استفاده از گيربكس اتوماتيك آسان است. با اين حال ، در گذشته ، برخي از گيربكس هاي اتوماتيك از اين نوع ، مشكلات زيادي را به همراه داشتند. آنها پيچيده و گران بودند ، بعضي اوقات مشكلات قابل اطمينان (كه بعضي اوقات باعث مي شود هزينه بيشتري در تعمير) ، اغلب نسبت به همتايان دستي (به دليل “لغزش” در مبدل گشتاور) از سوخت كمتري برخوردار بودند و زمان تغيير آنها كندتر بود. دستي كه آنها را براي مسابقه غيرقابل رقابت مي كند. با پيشرفت انتقال خودكار مدرن ، اين تغيير كرده است.

تلاش براي بهبود راندمان سوخت در گيربكس هاي اتوماتيك شامل استفاده از مبدل هاي گشتاور است كه بيش از يك سرعت خاص يا در نسبت هاي دنده بالاتر قفل مي شوند ، از بين رفتن اتلاف نيرو و دنده هاي بيش از حد كه به طور خودكار بيش از سرعت هاي خاص عمل مي كنند. در انتقال هاي قديمي ، هر دو فناوري مي توانند مزاحم باشند ، وقتي شرايط به گونه اي باشد كه بارها و بارها سرعت را كاهش مي دهند و فاكتورهاي بار از قبيل درجه يا باد كمي متفاوت است. انتقال رايانه هاي رايج داراي برنامه نويسي پيچيده اي است كه هم بهره وري سوخت را به حداكثر مي رساند و هم مزاحمت را از بين مي برد. اين امر بيشتر به دليل پيشرفتهاي الكترونيكي و نه مكانيكي است ، اگرچه پيشرفت تكنولوژي CVT و استفاده از كلاچ هاي اتوماتيك نيز كمك كرده است. چند اتومبيل ، از جمله ۲۰۱۳ Subaru Impreza [11] و مدل ۲۰۱۲ هوندا جاز كه در انگليس فروخته مي شود ، در واقع ادعاي مصرف سوخت بهتري نسبت به نسخه CVT نسبت به نسخه دستي دارند.

براي برخي از برنامه هاي خاص ، لغزش ذاتي در انتقال خودكار مي تواند سودمند باشد. به عنوان مثال ، در مسابقات اتومبيل راني ، گيربكس اتوماتيك به ماشين اجازه مي دهد تا با دور موتور زياد در دور موتور (“سرعت غرفه”) متوقف شود تا هنگام آزاد شدن ترمزها ، بتوانيد يك پرتاب بسيار سريع داشته باشيد. در حقيقت ، يك تغيير معمول براي افزايش سرعت غرفه انتقال است. اين حتي براي موتورهاي توربوشارژر نيز سود بيشتري دارد ، جايي كه بايد توربوشارژر را با سرعت زياد در دور چرخش با جريان زياد اگزوز بچرخاند تا فشار فشار را حفظ كند و تاخير توربو را كه هنگام باز شدن دريچه گاز بر روي موتور خاموش كار مي كند ، حفظ كند..

سيستم هاي دستي دستي اوليه از انواع سيستم هاي مكانيكي و هيدروليكي استفاده مي كردند – از جمله بندهاي گريز از مركز ، مبدل گشتاور ، الكترو مكانيكي (و حتي الكترواستاتيك) و كلاچ هاي كنترل شده سروو / سولونوئيد – و طرح هاي كنترل – فروپاشي خودكار هنگام حركت دنده دستي ، كنترل هاي پيش از انتخاب ، بندهاي گريز از مركز با درام متوالي درامز كه راننده را ملزم به بلند كردن دريچه گاز براي تغيير موفقيت آميز و غيره مي كند. — و بعضي ديگر كمي بيشتر از اتوماتيك تبديل مبدل گشتاور قفل شونده با انتخاب دنده دستي بودند.

با اين حال ، بيشترين كاربردهاي مدرن ، گيربكس استاندارد يا كمي تغيير يافته دستي (و اتوماسيون بسيار گاه به گاه اصلاح شده – حتي شامل موارد كمي از CVT ها با نسبت هاي دنده ثابت “جعلي”) است ، با كلاچ سروو كنترل شده و تحت فرمان رايانه موتور مركزي . اينها به عنوان گزينه جايگزيني تركيبي هم براي سيستمهاي اتوماتيك گران تر و هم كارآمد تر “عادي” در نظر گرفته شده است ، و همچنين براي رانندگاني كه تغيير دستي را ترجيح مي دهند اما ديگر قادر به كار كلاچ نيستند و به كاربران توصيه مي شود كه اهرم تغيير را به صورت كامل اتوماتيك رها كنند “رانندگي” بيشتر اوقات ، فقط با حالت پيگيري دستي براي رانندگي اسپرت يا در موارد غيرقانوني ضروري درگير است.

يك گيربكس دو كلاچ به طور متناوب از دو مجموعه داخلي استفاده مي كند ، هر كدام كلاچ مخصوص به خود را دارند ، به طوري كه يك “گيربكس” در واقع فقط از يك كلاچ درگير است زيرا ساير موارد از كار افتاده است – ارائه يك تغيير ظاهرا “يكپارچه” بدون هيچگونه وقفه اي (يا حركتي). انتقال مجدد) انتقال نيرو. هر شافت وصل شده كلاچ نيمي از كل مكمل دنده ورودي (داراي يك شافت خروجي مشترك) را شامل مي شود ، از جمله سيستم هاي كلاچ سگ هماهنگ كه از قبل انتخاب مي كنند كدام يك از نسبت هاي آن به احتمال زياد در شيفت بعدي مورد نياز است ، تحت فرمان كنترل كامپيوتري. سيستم. انواع خاص اين گيربكس عبارتند از: گيربكس مستقيم-شيفتي.

گيربكس هاي الكتريكي قدرت مكانيكي موتور (هاي) موتور را با ژنراتورهاي برقي به برق تبديل كرده و با موتورهاي برقي آن را به قدرت مكانيكي تبديل مي كند. براي كنترل سرعت و گشتاور موتورها از سيستم هاي كنترل درايو با سرعت قابل تنظيم برقي يا الكترونيكي استفاده مي شود. اگر ژنراتورها توسط توربين ها هدايت شوند ، چنين ترتيب هايي به انتقال توربو الكتريكي گفته مي شود. به همين ترتيب نصب هايي كه از موتورهاي ديزلي استفاده مي شوند ديزل الكتريكي ناميده مي شوند.

سيستم تعليق(فنر و كمك فنر) قطعات گريدر كاترپيلار

نرخ بهار (يا سرعت تعليق) جزئي در تعيين ارتفاع سواري وسيله نقليه يا محل قرارگيري آن در حالت تعليق است. هنگامي كه فنر فشرده يا كشيده مي شود ، نيرويي كه از آن اعمال مي شود متناسب با تغيير طول آن است. نرخ بهار يا ثابت بهار يك بهار ، تغيير در نيرويي است كه اعمال مي كند ، تقسيم بر تغيير دفع چشمه. وسايل نقليه كه داراي بارهاي سنگين هستند غالباً داراي چشمه هاي سنگين تري براي جبران وزن اضافي هستند كه در غير اين صورت وسيله نقليه را به پايين سفر خود (سقوط) سقوط مي كند. از چشمه هاي سنگين تر نيز در برنامه هاي كاربردي استفاده مي شود كه شرايط بارگيري در آنها شديدتر است.

چشمه هايي كه خيلي سخت و يا خيلي نرم هستند باعث مي شوند سيستم تعليق ناكارآمد شود زيرا نتوانسته وسيله صحيح وسيله نقليه را از جاده جدا كند. وسايل نقليه كه معمولاً بارهاي معلق سنگين تر از حد معمول را تجربه مي كنند ، داراي چشمه هاي سنگين يا سخت با سرعت فنر نزديك به حد بالايي براي وزن آن وسيله نقليه هستند. اين امر به وسيله نقليه در صورت محدود بودن كنترل در اثر عدم تحرك بار ، به وسيله نقليه اجازه مي دهد تا به درستي تحت يك بار سنگين كار كند. رانندگي در يك كاميون خالي كه براي حمل بار استفاده مي شود به دليل بالا بودن چشمه آن نسبت به وزن وسيله نقليه مي تواند براي مسافران ناراحت كننده باشد. يك اتومبيل مسابقه همچنين به عنوان چشمه هاي سنگين توصيف مي شود و همچنين ناراحت كننده خواهد بود. با اين حال ، حتي اگر مي گوييم هر دو داراي چشمه هاي سنگين هستند ، نرخ واقعي بهار براي يك اتومبيل مسابقه ۲،۰۰۰ پوند (۹۱۰ كيلوگرم) و يك كاميون ۱۰،۰۰۰ پوند (۴۵۰۰ كيلوگرم) بسيار متفاوت است. از يك ماشين لوكس ، تاكسي يا اتوبوس مسافربري به عنوان چشمه هاي نرم توصيف مي شود. وسايل نقليه با چشمه هاي فرسوده يا آسيب ديده پايين تر از سطح زمين سوار مي شوند كه باعث كاهش مقدار كلي فشرده سازي موجود در سيستم تعليق و افزايش ميزان لاغر بدن مي شوند. وسايل نقليه كارايي گاهي اوقات مي توانند موارد بهاره به غير از وزن و وزن وسيله نقليه داشته باشند.